امام محمد باقر عليه السلام

مشخصات كتاب

عنوان و نام پديدآور : امام محمد باقر علیه السلام مجموعه زندگی چهارده معصوم علیه السلام/تالیف واحد پژوهش مسجد مقدس جمکران مشخصات نشر : قم: مسجد مقدس جمکران، 1388 مشخصات ظاهری : [24]ص فروست : مجموعه زندگانی چهارده معصوم علیه السلام ویژه نوجوانان؛ 7 وضعیت فهرست نویسی : در انتظار فهرستنویسی (اطلاعات ثبت) شماره کتابشناسی ملی : 1926656

مشخصات امام پنجم عليه السلام

نام: محمّد

لقب: باقر العلوم كنيه: ابو جعفر

نام پدر: علي (امام سجاد عليه السلام)

نام مادر: فاطمه (دختر امام حسن مجتبي عليه السلام)

تاريخ تولد: اول رجب سال 57 هق محل تولد: مدينه مدّت امامت: 19 سال مدّت عمر: 57 سال

تاريخ شهادت: هفتم ماه ذي الحجه سال 148 ه.ق نام قاتل: ابراهيم بن وليد با زهر و به دستور هشام بن عبدالملك محل شهادت: مدينه منوره مرقد مطهر: بقيع

1. ولادت امام محمّد باقرعليه السلام

امام باقرعليه السلام در روز جمعه اوّل ماه رجب سال 57 هجري در شهر مدينه و در خانه جدّ بزرگوارش امام حسين عليه السلام چشم به جهان گشود.

پدر گرامي اش امام سجّادعليه السلام از همان ابتداي تولّد، طبق سنّت جدّش پيامبر اعظم صلي الله عليه وآله در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه خواند و نام محمّد را كه از قبل توسط رسول خدا صلي الله عليه وآله تعيين شده بود بر او نهاد. مادر گرامي اش «فاطمه» دختر امام حسن مجتبي عليه السلام است و از اين رو، آن حضرت، هم از طرف پدر و هم از طرف مادر، به بني هاشم منسوب است. امام صادق عليه السلام در شأن و مقام حضرت فاطمه عليها السلام مي فرمايند: او بسيار راستگو بود و در خاندان امام حسن عليه السلام بانويي مانند او ديده نشد و اين از افتخارات امام باقرعليه السلام است كه هم از طرف پدر و هم از طرف مادر منسوب به اهلبيت عليهم السلام است.

2. دوران خرد سالي

امام باقرعليه السلام سه ساله بود كه همراه كاروان جدّش امام حسين عليه السلام به سرزمين كربلا وارد شد و از همان كودكي شاهد ظلم و ستم حاكمان ستمگر بر خاندان پيامبرصلي الله عليه وآله بود. او مي ديد كه دشمنان پس از به شهادت رساندن امام حسين عليه السلام چگونه كودكان تشنه را كتك و خيمه ها را آتش مي زدند. او نيز مانند ديگر اسيران به همراه پدر و مادر و عمّه خود حضرت زينب عليها السلام و ديگر زنان و كودكان راهي اسارت شد و در اين مسير آزارها ديد و با پاهاي كوچكش همپاي بزرگتران دويد و بر روي خارهاي بيابان پابرهنه راه رفت. او خود